Bp Andrzej Kaleta: Z nadzieją patrzymy na dzieło misyjne Kościoła

Z nadzieją patrzymy w przyszłość - wskazał w rozmowie z Radiem Watykańskim - Vatican News biskup pomocniczy kielecki Andrzej Kaleta, który spotkał się z Leonem XIV podczas Jubileuszu Świata Misyjnego i Migrantów. Dodał, że z nadzieją patrzy również na „dzieło powołań, które jest nam tak drogie w tej chwili, bo od tego zależy wiele”.

Bp Kaleta przypomniał, że w trwającym Roku Jubileuszowym często słyszy się słowo nadzieja, która jest również ważna w rzeczywistości misyjnej Kościoła we współczesnym świecie.

Reprezentanci polskiego świata misyjnego

„Cieszę się, że w czasie tego wielkiego święta, jakim jest jubileusz i spotkanie Ojca Świętego ze światem misyjnym mogę reprezentować Komisję ds. Misji Episkopatu Polski, a z drugiej strony Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie” - zaznaczył biskup Andrzej Kaleta, członek tej komisji, której przewodniczy Biskup Kielecki Jan Piotrowski. Bp Kaleta do Watykanu przybył wraz z dwoma kapłanami Centrum Formacji Misyjnej.

„Przybywając tutaj reprezentujemy polski świat misyjny - mówił bp Andrzej Kaleta - wszystkich księży, ale także zakonników, siostry zakonne, ludzi świeckich, którzy pracują na misjach”. Jak dodał, w Watykanie reprezentowali również „Kościół, który w Polsce służy misjom nade wszystko poprzez modlitwę, a po wtóre poprzez różne formy wsparcia materialnego”. „Cenię sobie bardzo ten pobyt. Jest dla mnie dużym przeżyciem” - podsumował.

Polacy jedną z najliczniejszych grup

Polskie środowisko misyjne, a zwłaszcza polscy misjonarze i misjonarki byli jedną z najliczniej reprezentowanych grup podczas Jubileuszu Świata Misyjnego i Migrantów, który w dniach 4-5 października odbył się w Watykanie. Kulminacją była niedzielna Msza św. z Leonem XIV.

Papież w homilii wskazał na „nową epokę misyjną”, bo nie chodzi jedynie o „wyruszenie”, ale o „pozostanie”, aby głosić Pana Jezusa „poprzez przyjmowanie, współczucie i solidarność: pozostać, nie chroniąc się w wygodzie naszego indywidualizmu; pozostać, aby spojrzeć w twarz tym, którzy przybywają z odległych i udręczonych krajów; pozostać, aby otworzyć przed nimi ramiona i serca, przyjąć ich jak braci, być dla nich obecnością pocieszenia i nadziei”.

tekst za: vaticannews.va/pl