Buska Droga Krzyżowa

Buska Droga Krzyżowa – bynajmniej to nie uzurpacja, jak i nie przywłaszczenie wydarzenia religijnego, bo przecież każda Droga Krzyżowa jest „Boska” prowadząc ludzi do Syna Bożego wiszącego na krzyżu. I przez kogokolwiek i w jakimkolwiek miejscu, jeśli tylko w imię Boga zorganizowana zawsze prowadzi pod Krzyż a potem ku Zmartwychwstaniu i tajemnicy pustego Grobu.

W trzech buskich parafiach w każdy piątek Wielkiego Postu odprawia się osiem Dróg Krzyżowych. Ta zorganizowana w piątek, 12 kwietnia 2019 r. o godz. 19.00 przez ludzi świeckich za aprobatą włodarzy miasta była dziewiąta, a mimo to nie brakło ludzi, którzy chcieli w niej uczestniczyć.

Było w tej drodze coś ponadczasowego nie tylko z powodu trwającej przez wieki Historii Zbawienia i wiecznego trwania Boga. W tej Drodze Krzyżowej Komandor i Kawalerowie Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie strzegli krzyża przykrytego ciemnym całunem, leżącego na głazach. Są oni kontynuatorami wielkiej tradycji Bożogrobców , która zrodziła się w Jerozolimie w roku 1099, zwali się wtedy Canonici Regulares Custodes Sanctissimi Sepulchri Hierosolymitani czyli Kanonicy Regularni Stróże Świętego Grobu Jerozolimskiego, a których w roku 1163 sprowadził do Miechowa komes Jaksa herbu Gryf wracający z Wyprawy Krzyżowej. Jaksa przywiódł ze sobą nie tylko pierwszych Braci ale także ziemię ze Świętych Miejsc Chrześcijaństwa , która została rozsypana na miejscu w którym powstała miechowska bazylika . Zakonnicy odtworzyli przechowywany w pamięci wizerunek Grobu Bożego Jerozolimskiego i zbudowali replikę Grobu, którego strzegli kiedyś w Jerozolimie. Stolica Apostolska obdarowała Miechowski Klasztor przywilejami odpustów i kiedy Saraceni podbili Ziemię Świętą i niemożliwe było pielgrzymowanie do Jerozolimy, celem pielgrzymek dla naszej części Europy stał się Grób Boży w Miechowie. Dzisiaj, jest to najstarszy wizerunek Grobu Bożego na świecie umieszczony w przepięknej kaplicy z początków XVI wieku, starszy nawet od Grobu Jerozolimskiego, bo jerozolimski grób Pana Jezusa był niszczony przez saracenów i trzęsienia ziemi. Przez obecność Kawalerów Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie, mogliśmy odczuć tę nieprzerwaną ciągłość i ponadczasowość wydarzeń zbawczych , która od ponad dwóch tysięcy lat dzieje się na naszych oczach, czyniąc nas świadkami zmartwychwstania.

Droga Krzyżowa rozpoczęta wprowadzeniem wygłoszonym przez ks. Tadeusza Szlachtę i modlitwą ks. Mariana Janika ruszyła przez ulice Buska-Zdroju zatrzymując się przy ważnych historycznie miejscach - stacjach historii i współczesności.

Przy starym ratuszu Strażacy odkryli krzyż z całunu, aby przekazać go w ręce Kawalerów Bożego Grobu. Jakże często musimy „odkryć „ krzyż na nowo i tę prawdę, że należy on do nas… i dalej idąc w czasie krótkich postojów obok Sądu Rejonowego, osiedla przy ul. Kościuszki, Kościoła św. Leonarda ze starym cmentarzem, Niemieckiego Stawu, Stadionu, Głównej bramy Uzdrowiska, obok Buskiego Samorządowego Centrum Kultury, Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie, Powiatowego Ośrodka Doradztwa i Doskonalenia Nauczycieli, w pobliżu budynku Policji, Ratusza Miejskiego i Starostwa, Liceum Ogólnokształcącego oraz galerii Zielona, prowadzili rozważania i kolejno brali krzyż na swoje ramiona Sędziowie, Prokuratorzy, Adwokaci, Asesorzy, Radcy prawni, Kupcy i Rzemieślnicy, Pracownicy Służby Zdrowia, wielopokoleniowe Buskie Rodziny Katolickie, Sportowcy, Pracownicy Uzdrowiska, Twórcy kultury, Osoby biedne, Potrzebujący i Niepełnosprawni, Nauczyciele, Służby mundurowe, Rajcy i Samorządowcy, Uczniowie i Harcerze, grupy Pro Memoria i Grupa Rekonstrukcji Historycznej „Pegaz”. Prowadzący rozważania i niosący potem Krzyż składali równocześnie na niego cały ciężar i trud własnej egzystencji.

Otwierając Tajemnice Zbawienia kluczem wierszy pasyjnych Adama Ochwanowskiego i wiersza Andrzeja Smulczyńskiego, wchodząc w głębię starych pieśni pasyjnych nie wiadomo kiedy, przemierzyliśmy dwu i półgodzinna przestrzeń naszego życia. We wspólnym dźwiganiu, Krzyż stał się lżejszy, bo idący z nami Chrystus zabierał nasze ciężary.

Bogu trzeba dziękować za takie inicjatywy. Za inspirację pana Jarosława Zatorskiego, za scenariusz pana Arkadiusza Szostaka, za koordynację wszystkich podmiotów przez pana Adama Srokę i nagłośnienie przygotowane przez pana Tomasza Śledzia.

Po modlitwie i błogosławieństwie końcowym Pan Burmistrz Waldemar Sikora podziękował organizatorom i wszystkim uczestnikom.

Uważam, że był to dobry czas modlitwy, refleksji i zjednoczenia we wspólnym odczuwaniu i działaniu. Dobra przykład, że i w innych dziedzinach zjednoczeni przy Chrystusie możemy wspólnie wiele dobrego uczynić.

Ks. Marek Podyma
PROBOSZCZ PARAFII ŚW. BRATA ALBERTA W BUSKU-ZDROJU

>> Galeria zdjęć

Foto: Janusz Kamiński - Studio "Kamyk"