Spotkanie opłatkowe Rycerzy Grobu Bożego

W sobotę, 9 stycznia 2016 r. w Kościele Akademickim św. Jana Pawła II w Kielcach Damy i Kawalerowie Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie wzięli udział w Nieszporach pod przewodnictwem Biskupa Kieleckiego Jana Piotrowskiego.

Podczas homilii wygłoszonej w wigilię Święta Chrztu Pańskiego bp Piotrowski zwrócił uwagę na rozpoczęte w Kościele w Polsce przygotowania do obchodów rocznicy 1050-lecia Chrztu Polski. - Chrzest jest sakramentem na którym budowana jest nasza wiara i który wszczepia nas jako żywe członki w Chrystusie i Jego członki.  Wraz z Eucharystią i Bierzmowanie tworzy tzw. „wtajemniczenie chrześcijańskie”, stanowiące jedno wielkie wydarzenie sakramentalne upodabniające nas do Pana i czyni nas żywym znakiem Jego obecności i Jego miłości – mówił kielecki ordynariusz.

Po zakończonych Nieszporach zebrani udali się na wspólne spotkanie w budynku Centrum Integracji Społecznej w Kielcach, przy ul. Wesołej.

Historia Zakonu Bożogrobców - Kanoników Regularnych, Stróżów Świętego Grobu Jerozolimskiego sięga 1099 r. Wówczas książę Gotfryd de Bouillon ustanowił 20-osobową grupę świeckich rycerzy i duchownych w celu opieki nad Bożym Grobem w Jerozolimie. Po upadku Królestwa Jerozolimskiego główna ich siedziba znajdowała się w Perugii, w północnych Włoszech. Grupa rycerzy posługiwała zbrojnie w miejscach świętych. Stała się ona z czasem oddzielnym zakonem rycerskim. Zakon stracił jednak na znaczeniu po upadku Akki i jako jednolita formacja uległa rozproszeniu. Jego gałąź duchowna - Zakon Kanoników Regularnych - po okresie wielkiej świetności znacznie podupadł.

W Europie zakon odnowił się w 1304 r., choć jego organizacja przypominała bardziej bractwo. Do właściwej struktury zakonu rycerskiego został przywrócony w drugiej połowie XIX wieku. W 1847 r. decyzją Stolicy Apostolskiej Zakon Rycerski Świętego Grobu Bożego odrodził się jako zgromadzenie osób świeckich. Celem wznowionego zakonu jest wspieranie chrześcijan w Ziemi Świętej i łacińskiego patriarchy w Jerozolimie.

Pierwszym domem bożogrobców w Europie był Miechów. Osiedlając się w XII wieku w Polsce – w Miechowie, bożogrobcy wprowadzili tu swoją specyficzną liturgię i nabożeństwa, wcześniej nieznane, m.in. rozpowszechnili zwyczaj urządzania grobu Chrystusa w kościołach w Wielki Piątek. Bożogrobców sprowadził wielmoża małopolski komes Jaksa herbu Gryf powracając z Ziemi Świętej i ufundował im kościół i klasztor w swych dobrach, na złożonym kopczyku świętej ziemi z Jerozolimy.

W 1819 r. nastąpiła kasata zakonu bożogrobców, ale wieloletnie starania kolejnych proboszczów miechowskich o przywrócenie dawnej rangi zostały zwieńczone sukcesem: w 1996 r. kościół został podniesiony do godności bazyliki mniejszej.

Obecnie zakon jest stowarzyszeniem duchownych i świeckich, nie związanych ślubami zakonnymi, działa w ponad 40 krajach. Bożogrobcy aktywnie wspierają katolików w Ziemi Świętej, utrzymują i prowadzą tam blisko 100 szkół. Bożogrobcy formalnie powrócili do Polski w latach 90. XX wieku. W 1995 r. mianowano kardynała Józefa Glempa Wielkim Przeorem i utworzono zwierzchnictwo bożogrobców w Polsce. Jego siedziba znajduje się w Miechowie, przy Bazylice Mniejszej Grobu Bożego. Zakon Bożogrobców liczy obecnie 28 tys. członków na świecie, w Polsce należy do niego ok. 240 osób.

Siedzibą polskiego zwierzchnictwa jest Miechów, gdzie znajduje się sanktuarium Grobu Bożego, zwane „polską Jerozolimą”.

pkun

Foto: Janusz Kamiński - Studio "Kamyk"