Rozpoczyna się Jubileusz Katedry

Bazylika Katedralna – główny kościół diecezji kieleckiej – wkracza w jubileusz 850-lecia istnienia. Rozpocznie się on 7 maja 2020 r. w Święto patronalne Kielc – Matki Bożej Łaskawej Kieleckiej, a zakończy 7 października 2021 r. w święto Matki Bożej Różańcowej.

Zaplanowane ponad roczne obchody jubileuszowe będą odbywały się na trzech płaszczyznach.

Pierwsza, duchowo-duszpasterska obejmuje uroczystości religijne, głównie otwarcie i zakończenie jubileuszu, misje głoszone przez redemptorystów, rekolekcje i konferencje; druga ma wymiar kulturalny, z cyklem m.in. koncertów organowych zaplanowanych w lecie, a trzecia – wymiar naukowy. Chodzi o konferencję naukową dotyczącą dziejów katedry i związanych z nimi postaci, przygotowaną wspólnie przez środowisko naukowe kieleckiego Seminarium i Uniwersytetu Jana Kochanowskiego.

Według Jana Długosza, kielecki kościół ufundował 1171 r. biskup krakowski Gedko, a poświęcił być może kolejny z biskupów, bł. Wincenty Kadłubek prawdopodobnie w 1213 r. Zapewne od początku istniała przy tym kościele kapituła.

Kościół był wówczas skromną, kamienną, dwuwieżową budowlą – ze świątyni tej zachowały się niektóre kamienne ciosy oraz resztki ceramicznych płytek posadzkowych o roślinnej i geometrycznej dekoracji. W 1514 r. biskup krakowski Jan Konarski dobudował do prezbiterium piętrową, murowaną zakrystię. Biskup Piotr Myszkowski w 1583 r. wydłużył świątynię ku zachodowi, a w pierwszej poł. XVII w. wzniesiono obecny korpus nawowy.

W 1634 r. gotowy już kościół poświęcił sufragan krakowski bp Tomasz Oborski. W tamtym okresie zamontowano w fasadzie zachodniej marmurowy portal ufundowany przez kard. Jana Alberta Wazę, syna króla Zygmunta III. Kolejne prace zakończono ponownym poświęceniem kościoła, dokonanym w 1728 r. przez bp. Konstantego Felicjana Szaniawskiego.

Stopniowo wymieniono wszystkie ołtarze; niewykluczone, iż przy projektowaniu kilku z nich zatrudniony był znany architekt Kacper Bażanka, przy realizacji zaś krakowski snycerz Antoni Frąckiewicz.
W latach 1869-1872 kościół przebudowano w stylu neobarokowym, urządzono kruchtę północną w miejscu dawnej kaplicy z chrzcielnicą, położono nową posadzkę oraz wystawiono wysoką sygnaturkę. Pracowano pod nadzorem arch. Franciszka Kowalskiego, który zaprojektował również obecną kaplicę Najświętszego Sakramentu.

Wnętrze pokryła polichromia, wykonywana sukcesywnie przez grupy wybitnych artystów, np. w 1827 r. Karol Boehm po raz pierwszy pomalował prezbiterium, po raz drugi dokonał tego Antoni Strzałecki z Warszawy. W 1805 r. kościół po raz pierwszy podniesiono do godności katedry, kiedy to ustanowiono diecezję kielecką. Ponownie – i ostatecznie ustanowiono biskupstwo kieleckie w roku 1882.

W 1971 r. podniesiono katedrę kielecką do godności bazyliki mniejszej, a w 1982 uznano ją za ogólnodiecezjalne sanktuarium maryjne.

Katedra kielecka pozostaje dziełem anonimowym – nie znane są nazwiska projektanta ani XVII- ani XVIII-wiecznej części. Wewnątrz świątyni warto zwrócić uwagę na dwa obrazy. Pierwszy – Wniebowzięcia NMP malowany w Rzymie w 1730 przez Szymona Czechowicza – znajduje się w ołtarzu głównym. W nawie bocznej (południowej) odbiera cześć słynący łaskami obraz MB Łaskawej Kieleckiej, koronowany przez Jana Pawła II.

Kielecka Bazylika Katedralna ma status Pomnika Historii.

dziar
tekst za: ekai.pl