Nowy proboszcz w Piotrkowicach

25 maja 2017 r. Biskup Kielecki Jan Piotrowski mianował nowego proboszcza parafii Zwiastowania Pańskiego w Piotrkowicach k. Chmielnika. Został nim o. Piotr Linka OCD.

Parafia powstała przed 1346 r. Pierwotnie kościół parafialny znajdował się w Minosławicach. Pierwszy Kościół, który stanął w Piotrkowicach, wybudowano ok. 1370 r. Wspomina o tym Jan Długosz, zaznaczając, iż był drewniany pw. Krzyża Świętego. Pod koniec XVI w. wzniesiony został Kościół murowany staraniem Pawła Olszowskiego, notariusza ziemskiego. W ciągu wieków zmieniano jego wezwanie, aż patronem został Św. Stanisław. Na początku XIX w. nieremontowany Kościół pw. Św. Stanisława chylił się ku ruinie, a stojący w pobliżu klasztor zaczął powoli przejmować funkcję kościoła parafialnego. Po rozkazie cara o kasacie klasztoru bernardynów, ówczesny kolator, hr. Stanisław Tarnowski, podjął starania, aby parafię przenieść do pobernardyńskiego kościoła. Na żądanie władz Królestwa Kongresowego bp Paweł Woronicz w 1824 r. polecił przenieść nabożeństwa do Świątyni klasztornej. Kościół Św. Stanisława przeznaczono na kaplicę cmentarną. Kościół i dawny klasztor bernardynów zostały zbudowane w 1652 r. z fundacji Marcina Rokszyckiego, kasztelana połanieckiego. Świątynia była konsekrowana w 1690 r. przez bp. Stanisława Szembeka, sufragana krakowskiego. Kościół odrestaurowano w 1927 r. Do 1824 r. budynki klasztorne były w posiadaniu bernardynów, w latach 1824–1834 zajmowali je redemptoryści, od 1970 r. mieszkają w klasztorze i posługują w parafii karmelici. Kościół jest zbudowany z kamienia, jednonawowy, późnorenesansowy, z renesansowym i barokowym wystrojem wnętrza, nawa na planie prostokąta. Według badaczy świątynia wzorowana jest na kościele Ojców Dominikanów w Klimontowie. Na Ścianach prezbiterium znajdują się trzy malowidła przedstawiające Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus, Św. Franciszka z Asyżu oraz Św. Alfonsa de Liguori. W ołtarzu głównym umieszczono obraz Zwiastowania NMP, który otaczają figury Św. Franciszka z Asyżu i Św. Antoniego z Padwy. W południowym ołtarzu bocznym – obraz MB Częstochowskiej, a na zasuwie Św. Anny Samotrzeć; w północnym – obraz Św. Antoniego odbierającego z rąk Matki Bożej Dzieciątko Jezus. Ponadto w kościele znajduje się barokowa ambona w kształcie okrętu z 1. poł. XVII w. Obok chrzcielnica z XVII w. Kaplica Pana Jezusa posiada sklepienie kolebkowe z dekoracją stiukową podobną jak w nawie. Nagrobki i epitafia marmurowe pochodzą z XVI–XVIII w. Kaplica Loretańska jest późnobarokowa, z tzw. Domkiem Loretańskim. W 1780 r. umieszczono w niej łaskami słynącą figurę Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus (z ok. 1400 r.). W ostatnich latach przeprowadzono szereg poważnych prac remontowych.

>> www.loreto.pl