PIOTRKOWICE, Zwiastowania Pańskiego

Adres:
26-020 Chmielnik, Piotrkowice, ul. Kościelna 1
tel. 41-354-90-09

www.loreto.pl

liczba mieszkańców: 2 356

Proboszcz:
o. Grzegorz Irzyk OCD, mian. 2020

Współpracownicy:
o. Adam Hrabia OCD, mian. 2015
o. Romuald Wilk OCD, mian. 2017
o. Wojciech Twardzik OCD, mian. 2017
o. Romuald Gościewski OCD, mian. 2018
o. Daniel Lenart OCD, mian. 2020

Kaplice:
Włoszczowice (pw. św. Rafała Kalinowskiego)

Dom zakonny:
Klasztor Karmelitów Bosych
26-020 Chmielnik, Piotrkowice, ul. Kościelna 1
tel. 41-354-90-09

Rys historyczny:
Parafia powstała przed 1346 r. Pierwotnie Kościół parafialny znajdował się w Minosławicach. Pierwszy Kościół, który stanął w Piotrkowicach, wybudowano ok. 1370 r. Wspomina o tym Jan Długosz, zaznaczając, iż był drewniany pw. Krzyża Świętego. Pod koniec XVI w. wzniesiony został Kościół murowany staraniem Pawła Olszowskiego, notariusza ziemskiego. W ciągu wieków zmieniano jego wezwanie, aż patronem został Św. Stanisław. Na początku XIX w. nieremontowany Kościół pw. Św. Stanisława chylił się ku ruinie, a stojący w pobliżu klasztor zaczął powoli przejmować funkcję kościoła parafialnego. Po rozkazie cara o kasacie klasztoru bernardynów, ówczesny kolator, hr. Stanisław Tarnowski, podjął starania, aby parafię przenieść do pobernardyńskiego kościoła. Na żądanie władz Królestwa Kongresowego bp Paweł Woronicz w 1824 r. polecił przenieść nabożeństwa do Świątyni klasztornej. Kościół Św. Stanisława przeznaczono na kaplicę cmentarną. Kościół i dawny klasztor bernardynów zostały zbudowane w 1652 r. z fundacji Marcina Rokszyckiego, kasztelana połanieckiego. Świątynia była konsekrowana w 1690 r. przez bp. Stanisława Szembeka, sufragana krakowskiego. Kościół odrestaurowano w 1927 r. Do 1824 r. budynki klasztorne były w posiadaniu bernardynów, w latach 1824–1834 zajmowali je redemptoryści, od 1970 r. mieszkają w klasztorze i posługują w parafii karmelici. Kościół jest zbudowany z kamienia, jednonawowy, późnorenesansowy, z renesansowym i barokowym wystrojem wnętrza, nawa na planie prostokąta. Według badaczy świątynia wzorowana jest na kościele Ojców Dominikanów w Klimontowie. Na Ścianach prezbiterium znajdują się trzy malowidła przedstawiające Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus, Św. Franciszka z Asyżu oraz Św. Alfonsa de Liguori. W ołtarzu głównym umieszczono obraz Zwiastowania NMP, który otaczają figury Św. Franciszka z Asyżu i Św. Antoniego z Padwy. W południowym ołtarzu bocznym – obraz MB Częstochowskiej, a na zasuwie Św. Anny Samotrzeć; w północnym – obraz Św. Antoniego odbierającego z rąk Matki Bożej Dzieciątko Jezus. Ponadto w kościele znajduje się barokowa ambona w kształcie okrętu z 1. poł. XVII w. Obok chrzcielnica z XVII w. Kaplica Pana Jezusa posiada sklepienie kolebkowe z dekoracją stiukową podobną jak w nawie. Nagrobki i epitafia marmurowe pochodzą z XVI–XVIII w. Kaplica Loretańska jest późnobarokowa, z tzw. Domkiem Loretańskim. W 1780 r. umieszczono w niej łaskami słynącą figurę Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus (z ok. 1400 r.). W ostatnich latach przeprowadzono szereg poważnych prac remontowych.

Czy wiesz, że...
Po wybudowaniu kaplicy Zofia i Marcin Rokszyccy zauważyli w kościele Św. Stanisława starą, gotycką figurę Matki Bożej. Zapragnęli umieścić tę statuę w nowo wybudowanej kaplicy. Proboszcz wyraził zgodę, pod warunkiem, że dziedzic w zamian ufunduje główny ołtarz do kościoła. Tak też się stało. Barokowy ołtarz zachował się do dnia dzisiejszego. Figura Maryi pochodząca z początku XV w. jest podobna do Madonny z Krużlowej. Od czasu umieszczenia jej w kaplicy nadano jej tytuł: Loretańska Matka Boska Piotrkowicka. 15 sierpnia 1628 r. figura została uroczyście przeniesiona z kościoła Św. Stanisława do kaplicy Zwiastowania NMP. Od tego też momentu datuje się początek Sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej. Fundatorzy kaplicy umieścili w niej również wyoraną z ziemi małą statuetkę Matki Bożej, jako orędowniczkę małżeństw i rodzicielstwa. Według relacji ks. Piotra Hyacynta Pruszcza z poł. XVII w. w miejscu, gdzie obecnie znajduje się klasztor i Domek Loretański, „pośród zarośli stała Boża Męka” – krzyż z rzeźbionym wyobrażeniem postaci Chrystusa. Przychodziła tu gromadnie ludność z najdalszych okolic z powodu wizji i objawień. Miejscowy proboszcz, ks. Andrzej Gnoiński, nie tylko nie chciał ich uznać, lecz aby położyć kres zbiegowisku, polecił służącemu zaorać miejsce koło krzyża pod zasiewy. Kiedy ten zaczął orać, pług połamał się na części, a wypłoszone woły uwolniły się z jarzma i uciekły do pobliskiego lasu. Wówczas proboszcz zmienił stanowisko i przesłuchał Świadków, którzy pod przysięgą zeznali, że w tym miejscu doświadczyli nadzwyczajnych wydarzeń, np. Stanisław Kulaga widział kilka razy wielką Światłość, zaś żona Adama, rektora szkoły w Piotrkowicach, promieniującą postać Matki Bożej. Odtąd proboszcz nie zabraniał wiernym przychodzić pod krzyż, gdzie się modlili i otrzymywali łaski. Hyacynt Pruszcz jako pierwszą z łask wymienia uzdrowienie Zofii Rokszyckiej, pani tych ziem, w 1627 r. Ciężko chorując w połogu, za poradą proboszcza udała się pod krzyż i natychmiast odzyskała zdrowie. W dowód wdzięczności dziedziczka i kasztelanowa połaniecka ufundowała na tym miejscu drewnianą kaplicę z klasztorem, dla wygody pielgrzymów, którzy zewsząd tutaj przybywali.

Odpusty: Zwiastowania NMP – 25 marca
MB Szkaplerznej – 16 lipca
Narodzenia NMP – 8 września
MB Loretańskiej – 10 grudnia
kaplica we Włoszczowicach: Św. Rafała Kalinowskiego – 20 listopada