RACHWAŁOWICE, Narodzenia NMP

Adres:
32-130 Koszyce, Rachwałowice 64
tel. 41-351-44-06

liczba mieszkańców: 1 220

Proboszcz:
ks. Paweł Kurek, dr teol., ur. 1971 (Skawina – archidiec. krakowska), wyśw. 1997, mian. 2014

Rys historyczny:
Rok 1542 to czas pamiętny dla parafii, bo budowy kościoła. Upamiętnił ów rok fundator kościoła ks. Wojciech Kijewski. „Rok ten obfitował w różne wypadki: szarańcza uczyniła wielkie szkody, gdy oziminy już były sprzątnięte. Tegoż roku Wisła około Nawiedzenia Matki Boskiej ogromnie wylała, czyniąc ludziom wielkie szkody w zasiewach, łąkach i zwierzętach. Tegoż 1542 r. wystawiłem kościół parafialny w Rachwałowicach razem z dzwonnicą i nikt mi nie pomógł. Nabyłem też trzy dzwony: większy, mniejszy i sygnaturkę. Tego roku postawiłem domki dla wikarego i zagrodników – dwa, także szkołę, poprzednie bowiem skutkiem starości i niedbalstwa poprzedników, doszły do ruiny.”

Pierwsza informacja źródłowa o parafii pochodzi z 1326 r. Obecny kościół, nadal służący parafii to ten sam – zbudowany z drewna modrzewiowego – przez ks. Wojciecha  Kijewskiego. W II połowie XVI w. kościół znajdował się w rękach protestantów (do 1596 r.).  W tym czasie parafianie wierni katolicyzmowi korzystali z nabożeństw w Przemykowie. Kościół 23 listopada1616 r. konsekrował biskup krakowski Walerian Lubieniecki.

W późnobarokowym ołtarzu głównym rachwałowickiego kościoła – Matka Boża z Dzieciątkiem z XVII w. w srebrnej sukience zwana Rachwałowicką. Sukienkę wykonał krakowski złotnik Jakub Badurski. W lewym ołtarzu znajduje się św. Antoni (na zasuwie obraz Pana Jezusa Miłosiernego), w prawym – Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Oryginalna belka tęczowa z napisem „Pójdźcie do mnie wszyscy”.

Uprzednio kościół był sukcesywnie odnawiany w latach 1950-1980, z tamtego okresu pochodzi polichromia wykonana przez Pawła Mitkę, zaś w późniejszych pracach konserwatorskich mają swój udział  profesorowie i absolwenci kieleckiego ‘plastyka’.

Czy wiesz, że…
Na odpust 8 września do Rachwałowic zjeżdżano nawet z daleka – i tak jest do dzisiaj od czasu, gdy obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w ołtarzu głównym zaczął odbierać cześć. XVII-wieczny wizerunek otaczają ciekawe, w tym np. prawosławne wota, które świadczą o tradycji szczególnego kultu.

Taraban – wielki bęben kapeli janczarskich, używany także w dawnym wojsku polskim – to ciekawy kościelny „eksponat”. Legenda głosi, że zostawił go sam król Jan III Sobieski, wracając tędy spod Wiednia i być może zatrzymując się w kościele.  Instrument stoi w zakrystii na XVI-wiecznej skrzyni z okuciami, która nie jest tylko „martwym” eksponatem – służy jako schowek, m.in. dla relikwii bł. Wincentego Kadłubka.

Odpust: Narodzenia NMP – 8 września