Skalbmierz: pogrzeb ks. Tadeusza Śmiecha, b. wicerektora PMK we Francji

Bp Marian Florczyk, ks. infułat Stanisław Jeż – rektor Polskiej Misji Katolickiej (PMK) we Francji, blisko 200 księży, delegacje z Francji i parafii diecezji kieleckiej oraz katecheci pożegnali dzisiaj ks. dr. Tadeusza Śmiecha, byłego wicerektora PMK we Francji i wieloletniego proboszcza parafii pw. Trójcy Świętej w Lyonie, profesora kieleckiego seminarium, pierwszego dyrektora Referatu Katechetycznego w Kielcach, autora podręczników, poetę.

Mszy św. pogrzebowej w kościele św. Jana Chrzciciela w Skalbmierzu przewodniczył bp Marian Florczyk. W homilii, cytując fragmenty wierszy zmarłego kapłana, przypomniał różne etapy jego życia: począwszy od dzieciństwa i młodości w Skalbmierzu, przez studia w kieleckim seminarium, po trudne lata tworzenia struktur Referatu Katechetycznego, pisania podręczników, budowania wspólnoty katechetów i wprowadzania religii do szkół. Ostatnie lata ks. Śmiecha związane były z posługą we Francji, gdzie był proboszczem parafii w Lyonie. W tym kontekście bp Florczyk zauważył, że „życie człowieka to czas nieustannych pożegnań”, tak jak zmarły żegnał dom rodzinny, Skalbmierz, Kielce i Francję.

Za posługę we Francji, za to, że parafia Trójcy Świętej w Lyonie stała na dobrym poziomie duszpasterskim i gospodarczym, dziękował w języku polskim i francuskim ks. rektor Stanisław Jeż. Za wspólne lata i kapłańską postawę wyrażali wdzięczność parafianie z Lyonu. „Kapłaństwo do niego pasowało” - mówiła wspominająca go i dziękująca za otwartość, serce i przyjaźń koleżanka z liceum. Został także odczytany telegram od bp. Wiesława Lechowicza, delegata Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej.

W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyła duża grupa katechetów, szczególnie tych najaktywniejszych z początków lat 90. „Miał wyjątkową pasję do zarażania katechezą, nie dało się, będąc jego uczniem czy podopiecznym, pracować byle jak. Zaszczepił we mnie miłość do literatury francuskiej i bezinteresownie, regularnie uczył mnie francuskiego” - wspomina w rozmowie z KAI katechetka Stanisława Żądecka z Siedlec, od 2 lat na emeryturze.

„W rodzinnej parafii jest bardzo ciepło wspominany. Był ogromnie kontaktowy, z poczuciem humoru” - mówi z kolei proboszcz skalbmierskiej parafii ks. Marian Fatyga. Zauważa, że po śmierci ks. Śmiecha „odżyły okruchy wspomnień”, gdy np. pieszo chodził z rodzinnej wsi Tępoczów Rędziny do liceum w Działoszycach, jak dzielił pomiędzy wszystkich chleb pieczony przez mamę, uznawany za najlepszy w okolicy.

„Dla mnie pozostanie inicjatorem konkursu poezji religijnej w diecezji «W gliniany dzban mego życia», w którym obaj byliśmy w jury” - opowiada ks. Fatyga.

Po zakończeniu uroczystości w kościele konduktu udał się na cmentarz parafialny w Skalbmierzu.

Tadeusz Śmiech urodził się 27 października 1952 r. w Skalbmierzu, w chłopskiej rodzinie Józefa i Janiny z domu Wiejcha. Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego w Działoszycach, wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach. Po sześciu latach formacji przyjął święcenia kapłańskie w 1977 r. z rąk bp. Jana Jaroszewicza. Po święceniach został skierowany do pracy w parafii św. Piotra i Pawła w Sędziszowie. Po sześciu latach został skierowany do Duszpasterstwa Akademickiego w Kielcach i na studia zaoczne z historii sztuki i konserwacji zabytków do Warszawy.

Po roku został skierowany na studia do Paryża na Instytucie Katolickim. Ukończył je obroną pracy magisterskiej „Les signes liturgiques de l’Église domestique” (Znaki liturgiczne Kościoła domowego). Po zakończeniu studiów na prośbę rektora PMK, ks. Stanisława Jeża, za zgodą biskupa kieleckiego podjął pracę w Polskiej Misji Katolickiej we Francji. Przez 9 miesięcy odnawiał i remontował kościół św. Genowefy w Paryżu oraz plebanię, przygotowując otwarcie polskiej parafii.

Kiedy wrócił do Polski, został referentem ds. katechizacji w kurii diecezjalnej w Kielcach. Dzięki jego staraniom powstał w Kielcach Świętokrzyski Instytut Teologiczny przy Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Przez kilka lat prowadził Kolegium Teologiczne, będąc jego dyrektorem. Wykładał też katechetykę w WSD w Kielcach, prowadził ćwiczenia katechezy z alumnami, wizytował, prowadził biuro referatu i wszystkie jego sprawy. Jednocześnie ukończył studia doktoranckie na KUL obroną pracy „Akceptacja wartości religijno-moralnych młodzieży katechizowanej”. W tym też czasie rozpoczął pracę nad nowym programem i podręcznikami do katechez przed bierzmowaniem oraz do wszystkich klas szkoły podstawowej. Zostało to uwieńczone sukcesem w postaci programu pt. „W drodze do miłości Ojca” i podręczników wraz z pomocami.

W 1998 r. został oddelegowany do pracy w Polskiej Misji Katolickiej we Francji. Pracował na stanowisku wicerektora PMK, proboszcza parafii św. Genowefy w Paryżu oraz od 2003 r. - proboszcza parafii francusko-polskiej w Lyonie. W Radiu Maryja głosił czwartkowe felietony „Głos z Francji”.

Był współautorem książek: „Dar słowa”, „Tysiąc Twoich twarzy”, „Matka”, „Wszystkie twarze miłości w jednej Twojej”, „Jezus malusieńki”, „Z uśmiechem w życie”, wydał także tom poezji „W gliniany dzban mego życia”.

Zmarł 28 czerwca w wieku 61 lat. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w parafii Świętej Trójcy w Lyonie 1 lipca, po czym trumna z ciałem zmarłego została przewieziona do Polski.

dziar
tekst za: www.ekai.pl